می‌وزد در سینه‌ها عطر گـلستان شما            می‌دمد نور خـدا از عمق چشمان شما

نوبهـاری در دل ماه ربیع الاوّل است            خنده زد گل در حضور روی خندان شما

یا رسول الله گـفـتم پَـر گرفـتـم تا خـدا            شد مدینه مقـصد این عبد حـیران شما

اوج معراج دل ما گنبد خضرای توست            می‌درخـشد آفـتاب از صبح تابان شما

هر دلی که دور شد از تو کویری می‌شود            تـشـنـه‌ام تا که بـبـارد بـاز بـاران شما

هر کسی مهجور ماند از آیه‌های بندگی            زود آدم می‌شـود با صوت قـرآن شما

حلم و تقوا و جهاد نفس و ایمان با عمل            قطره‌ای از شرح اقیانوس برهان شما

بارها گـفتی که جان من فـدای فاطمه            جان عالم گردد آقاجان به قـربان شما

عاشـقی ایـرانی‌ام از شیـعـیان حـیدرم            پـیـرو سلـمانم و عـمری مسلـمان شما

امتـداد نـور تو در صادق آل عـباست            در مسیر جعفریم از لطف و احسان شما

حاجت ما را به دست شاه مشهد داده‌ای            خاکـبـوس بچـه‌های توست ایران شما

حال و روزم نیست خوب اما مداوا می‌شوم            تا که زانو می‌زنم در نزد خوبان شما

این شب عیدی تفضّل کن برات کربلا            کاش می‌شد در حرم باشم به فرمان شما

منتظر هستیم تا مهدی بیـاید از حجاز            غـرق آرامش شود قـلب پـریشان شما